λίγο ακόμη...

Λίγο ακόμη έμεινε...Λίγη ακόμη υπομονή...Μην δειλιάζεις λίγο πριν το τέλος...
Συχνές κουβέντες,δικές μου προς τον ίδιο μου τον εαυτό.Τον εαυτό που συχνά δειλιάζει,που κάνει λάθη,που κομπιάζει,που χάνει το δρόμο,που απελπίζεται.Κι όλα αυτά τις τελευταίες βδομάδες είναι συχνά.
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής,μα ούτε και το αντίθετο τώρα που το σκέφτομαι.Δεν μπορώ να πω ότι στη ζωή μου δεν έχω πρόγραμμα,μα ούτε και το αντίθετο τώρα που το ξανασκέφτομαι.Αλλά είναι μερικές φορές που από φόβο απομακρύνεσαι από το στόχο,παρεκκλίνεις,προσποιήσε ότι όλα πάνε καλά αν και στην πραγματικότητα η πορεία είναι λάθος.
Κάπως έτσι λοιπόν,νιώθοντας ηττημένη,αηδιασμένη,απογοητευμένη,παραιτήθηκα.Άφησα κόπους χρόνους να πάνε χαμένοι,έκανα καινούργια ξεκινήματα και το "θα" έγινε η αγαπημένη μου κουβέντα.Μέχρι που ο καιρός πέρασε που τα "θα" δεν ήταν αρκετά όταν μία και μόνο κουβέντα με ξύπνησε από το λήθαργο."Είναι το τελευταίο σου εξάμηνο,αν δε φροντίσεις να τελειώσεις διαγράφεσαι γιατί έχεις συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο σπουδών".
Τότε ήταν που ξύπνησα,τότε ήταν που άναψα τη μηχανή και έτρεχα με κόκκινο.Μαθήματα δεν χρωστούσα,μια πτυχιακή παλιοεργασία που από χαζομάρα και μόνο ανέβαλλα συνεχώς.Τρέχω με κόκκινο,διαβάζω,αποστηθίζω πηγαινοέρχομαι Λάρισα-Καβάλα,Καβάλα-Λάρισα και αναμένω την ημερομηνία παρουσίασης για να τελειώσουν και επισήμως όλα.

Φορώντας τις αγαπημένες μου και άνετες εσπαντρίλλες,κάτω από ζεστό ήλιο,τρέχω πανικόβλητη να προλάβω.Θα προλάβω;Σκέφτομαι μερικές φορές,και μετά από μερικά λεπτά συνέρχομαι και λέω θα προλάβεις.

Εργασία!Διάβασμα και διάβασμα και ξανά διάβασμα.Στο αυτοκίνητο,στο μπάνιο,στη καφετέρια,στο κρεβάτι.Κάπου εκεί και η ατζέντα με τον μικρό Πρίγκιπα.Γιατί η δουλειά αυξάνει,γιατί είναι μία δημιουργική περίοδος με απαιτήσεις.Κι εγώ δεν μπορώ να το ζήσω 100% από έλλειψη χρόνου και προτεραιοτήτων.
Μα σύντομα θα τελειώσουν όλα!
Βράδιασε κι άλλο ένα ταξίδι επιβάλλεται για την αυριανή μέρα.Καλό βράδυ σε όλους...Σας φιλώ!

ταξίδι στην Αμερική!

"Θα πάω στην Αμερική διακοπές"...Είχε πει πριν μήνες!Το άκουσα και το προσπέρασα πιστεύοντας ότι θα ήταν άλλο ένα σχέδιο ναυαγισμένο στο τέλος.Τόσες και τόσες φορές κάναμε σχέδια που τελικά δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.
Πέρασε ο καιρός και τελικά αυτή τη φορά το τέλος ήταν άλλο...Εισιτήρια,εύρεση ξενοδοχείων,οδηγοί...Η φίλη μου,συνεργάτης,συνοδοιπόρος,αδερφή ψυχή πάει διακοπές στην Αμερική και είναι ενθουσιασμένη.

Με τη καινούργια της βαλίτσα,στον αγαπημένο της χρωματισμό...Αγχωμένη ιδιαίτερα γιατί το ταξίδι είναι μεγάλο και πώς θ'αντέξει τόσες ώρες μέσα στο αεροπλάνο.Κι αν συμβεί κάτι;

Στεκόμαστε κοντά η μία στην άλλη...Ο τελευταίος διάλογος μη τύχει και ξεχάσουμε τα βασικά.
Τα λόγια μου: Μου άφησες το μπλοκ με τα τιμολόγια;Τι θα γίνει με την μεταφορική;Έχω όλους τους κωδικούς;Τα κλειδιά της αποθήκης τα άφησες;Πότε θα γυρίσεις;
Τα λόγια της: Πονάει το στομάχι μου λίγο.Θα έχει σαμπουάν στο ξενοδοχείο;Πήρα και betadine μαζί μου.Ανυπομονώ για τη διανυκτέρευση στην Κωνσταντινούπολη.Φοβάμαι το αεροπλάνο.
Όπως καταλαβαίνετε άκρη δεν βγάλαμε!

Πρώτος προορισμός η Ξάνθη,δεύτερος η Πόλη,τρίτος το Άμστερνταμ και συνεχίζεται...Τώρα που μιλάμε μάλλον έχει φτάσει...Τελευταία νέα της,"τι έχω πάθει,απ'το άγχος μου μ'έπιασε πονόδοντος".
Αλλά ταξίδεψε,και τώρα που μιλάμε πιθανότατα έχει φτάσει και στον προορισμό της.
Κυριακή σήμερα,νωρίς το πρωί ήρθε στο λογαριασμό μου στο facebook η παρακάτω φωτογραφία.

Την κοιτώ,χαμογελώ...Η μικρή Ζωή με τα σανδάλια που της έφτιαξα.Το αγαπημένο φλόραλ ύφασμα σε ένα ζευγάρι σανδάλια μόλις 23 νούμερο.Κι έτσι έφτιαξε η μέρα μου...
Πραγματικά η βδομάδα που έρχεται με πιέζει ήδη ψυχολογικά και είμαι τρομοκρατημένη.Έχω υποθέσεις που καίνε...Με τσουρουφλίζουν δηλαδή!Για να δούμε τι θα καταφέρουμε.
Καλή βδομάδα φίλοι μου και καλό υπόλοιπο Κυριακής.Σας φιλώ!